Γερμανικός, Ιούλιος Καίσαρ

(Julius Caesar Germanicus, 15 π.Χ. – Αντιόχεια 19 μ.Χ.). Ρωμαίος στρατηγός. Γιος του Νέρωνα Κλαύδιου Δρούσου, αδελφού του Τιβέριου, μετά τον θάνατο του πατέρα του (4 π.Χ.) υιοθετήθηκε από τον θείο του Τιβέριο, τον οποίο συνόδευσε (7 μ.Χ.) στην εκστρατεία του στην Πανονία και δύο χρόνια αργότερα, μετά την ήττα του Βάρου, ανέλαβε τη διοίκηση της επαρχίας της Γερμανίας, στη δεξιά όχθη του Ρήνου. Στα τέλη του 14 μετέφερε τον πόλεμο στο εσωτερικό της Γερμανίας και με τη νίκη του εναντίον του Αρμινίου, εκδικήθηκε τον θάνατο του Βάρου. Ο Τιβέριος όμως, ζηλεύοντας τις επιτυχίες ή επειδή φοβήθηκε τη δημοτικότητα του ανιψιού του, τον ανακάλεσε στη Ρώμη όπου τον Μάιο του 17 ο Γ. τέλεσε λαμπρό θρίαμβο. Έπειτα τον έστειλε με έκτακτες εξουσίες στην Ανατολή. Πήγε πρώτα στην Ελλάδα, σταμάτησε στην Αθήνα και στην Εύβοια, πέρασε στη Λέσβο και τελικά στη Θράκη και στη Μικρά Ασία, όπου ήρθε σε σύγκρουση με τον ανθύπατο της Συρίας Γναίο Καλπούρνιο Πίσωνα, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, τον δηλητηρίασε έπειτα από διαταγή του Τιβέριου. Η κατηγορία αυτή διατυπώθηκε και από τη χήρα του Γ. Αγριππίνα, την οποία ο Τιβέριος έστειλε στην εξορία, όπου την άφησε να πεθάνει από πείνα (33). Ο Γ. διακρίθηκε ακόμα ως ρήτορας, συγγραφέας και ποιητής, ενώ έγραφε με την ίδια ευκολία και δεινότητα σε λατινικά και ελληνικά. Από το έργο του έχει σωθεί μία ελεύθερη διασκευή των Φαινομένων του Aράτου. Ανδριάντας του Ρωμαίου στρατηγού Ιούλιου Καίσαρα Γερμανικού, γιου του Νέρωνα Κλαύδιου Δρούσου, αδελφού του Τιβέριου (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι).